Monografia PRZESTRZEŃ – CZAS – FORMA
obejmuje teksty autorów spoza środowiska krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, którzy bezpośrednio zetknęli się z interdyscyplinarnym programem dydaktycznym Pracowni Projektowania Architektoniczno-Rzeźbiarskiego w ostatnich latach. Są to artykuły profesora Jürgena Weidingera – czynnego architekta krajobrazu, równocześnie profesora Uniwersytetu Technicznego w Berlinie (Technische Universität Berlin), Quentina Stevensa, naukowca, profesora architektury i urbanistyki z Royal Melbourne Institute of Technology w Australii oraz profesora Juhaniego Pallasmaa – fińskiego architekta, autora klasycznych już publikacji na temat architektury i percepcji przestrzeni. Zarówno dla artysty rzeźbiarza, architekta krajobrazu, architekta, urbanisty i teoretyka architektury, filozofa oraz badacza przestrzeni publicznych obszar zainteresowań twórczych i rozważań naukowych Pracowni stał się naturalnym obszarem odniesienia. Fakt ów ujawnia integrujący potencjał działań twórczych obecnych w procesie projektowania architektoniczno-rzeźbiarskiego. MonografiaPRZESTRZEŃ – CZAS – FORMA jest tym samym kolejnym krokiem w kierunku zdefiniowania domeny projektowania architektoniczno-rzeźbiarskiego, wykazania jej wspólnych obszarów ale i odrębności w stosunku do wybranych aspektów architektury krajobrazu, architektury i urbanistyki – zajmujących się budowaniem wizualnej i emocjonalnej warstwy przestrzeni publicznej. Jest także próbą określenia specyfiki i autonomii projektowania w kontekście dyscypliny rzeźby. Obszerny materiał graficzny stanowiący dokumentację autorskich rozwiązań architektoniczno-rzebiarskich obejmuje tematy osadzone w kontekście urbanistycznym oraz w dialogu z krajobrazem. Wśród prezentowanych koncepcji znalazły się liczne opracowania plastycznych układów przestrzennych o charakterze memoratywnym lub koncepcje będące de facto wielowymiarowymi rozwiązaniami pomnikowymi. Dla potrzeb publikacji wyodrębnione zostały następujące grupy problemów projektowych: Krakowski Kazimierz i dziedzictwo tradycji judaistycznych, Nowa Huta – humanizacja przestrzeni urbanistycznej okresu totalitaryzmu, Krynica – przestrzeń rzeźbiarska w dialogu z krajobrazem, Genius loci krakowskich placów, skwerów miejskich i kameralnych wnętrz urbanistycznych. Osobnym rozdziałem części graficznej jest dokumentacja propedeutycznych działań przestrzennych, uwzględniająca problematykę technik prezentacji i kreacji cyfrowej.
Autorzy:
Bartłomiej Struzik (redakcja)
Juhani Pallasmaa
Jurgen Weidinger
Quentin Stevens
Słowo wstępne Stanisław Tabisz
Rok wydania 2016
