Jacek Kucaba

tytuł/stopień:

  • dr hab.
specjalność:

  • rzeźba
uczelnia/status: ASP Kraków

 


„Krzyknia. Emocja, która opisuje przestrzeń”

data i miejsce uzyskania stopnia: 07-07-2011ASP Kraków recenzenci:

prof. ASP Józef Murzyn (ASP w Krakowie),

prof. Józef Marek (em. prac. ASP w Krakowie),

prof. Stanisław Radwański (ASP w Gdańsku),

prof. Andrzej Jocz (ASP w Łodzi).

pliki:

Rozparwa_hab._Krzyknia.pdf
Recenzja prof. Stanisława Radwańskiego,

recenzja prof. Józefa Marka,

recenzja prof. Andrzeja Jocza,

recenzja prof. ASP Józefa Murzyna.

Cykl „Krzyknia” jest wypadkową dwóch ważnych wątków mojej twórczości: łączy kontekst egzystencjalny z przywiązaniem do materii rzeźbiarskiej. Oba te elementy traktuję równoprawnie w procesie powstawania dzieła. Czysto literackie nawiązania: do bólu, samotności, uwiezienia, przemijania, bezradności, bezruchu równoważą się z jakościami i działaniem materiału, z jego grą w przestrzeni. Od osobistych preferencji widza zależy, która z tych wartości zawładnie jego wyobraźnią.

Praca nad cyklem rozpoczęła się w 2002 roku. To wówczas powstały pierwsze formy w tej stylistce. Niedługo potem powstał zamysł cyklu, jednak jego realizacja rozpięła się w czasie na kilka kolejnych lat. Taki długofalowy tryb pracy nad daną ideą, uporczywe rozwijanie pierwotnej inspiracji i podążanie za nowo rodzącymi się pytaniami jest również pewną stałą metodą mojej twórczej pracy. Cykl składa się z kilkunastu form. Z perspektywy czasu coraz trudniej ocenić czy to jedna rzeźba czy wiele rzeźb. W mnogości tych form powraca wątek konsekwencji. Przenikają się jak wielość różnych głosów, tworzą pewną polifonię.

Budowanie cyklu wymaga pewnej dyscypliny umysłu. Każdy kolejny zabieg formalny jest procesem ewolucyjnym, wymagającym respektu oka dla innych powstałych kroków. Tworząc kolejny moduł nie można zapomnieć o poprzednim. Ta świadomość kolejnego kroku spaja cykl tajemniczą klamrą, tak jak historia łączy przyczynę i skutek.

back to top