prof. dr hab. Andrzej Zwolak

prowadzący w Pracownia Rysunku II

e-mail:  azwolak@asp.krakow.pl

Urodzony 26 lipca 1957 r. w Baligrodzie. W latach 1972 – 77 uczeń Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Jarosławiu. W latach 1979 – 1984 studiował na Wydziale Rzeźby ASP w Krakowie. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w pracowni prof. Antoniego Hajdeckiego. Profesor zwyczajny ASP.
W latach 2002 – 2008 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Rzeźby. Kierownik Katedry Rysunku w latach 2009 – 2016. Zajmuje się rzeźbą, małą formą rzeźbiarską i rysunkiem. Stypendysta Ministra Kultury i Sztuki, Prezydenta Miasta Krakowa, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP oraz „złotym Medalem Komisji Edukacji Narodowej”. Brał udział w kilkunastu wystawach indywidualnych i kilkudziesięciu zbiorowych w kraju i za granicą. Twórca pomników i rzeźb w Jaworznie, Ostrowcu Świętokrzyskim, Szklarach koło Krakowa, w Krakowie, Katowicach, w Osieku koło Tarnobrzegu. Autor wielu okolicznościowych tablic i medali. Prace artysty znajdują się w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.

Jego dzieła nie stanowią bowiem światów zamkniętych, rozumianych w sensie tradycyjnym, chociaż są wykonane przy pomocy tradycyjnego warsztatu. Artysta bowiem nie pragnie przedstawiać świata, pokazywać go, prezentować, czy naśladować, ale w nim bezpośrednio być poprzez własne, twórcze w nim zanurzenie, które definiuje jako aktywność uczestnictwa
i metaforycznie nazywa „Utrwalaniem w materiale”. Przy czym materiałem jest dla niego nie tyle bezpośrednio używane przez niego tworzywo rzeźbiarskie, co cała strefa jego artystycznego myślenia, działania i oddziaływania, to okoliczności, które temu działaniu towarzyszą, a także przestrzeń, w której ono się odbywa, która je otacza i na wskroś przenika. Bardzo poważnie traktuje sam proces kreacji, który począwszy od szkicu rysunkowego, aż do skończonego studium obiektu, stanowi dla niego ciągłą „walkę” o formę i jej ideowy przekaz dla odbiorcy. Rzeźbienie staje się procesem będącym swoistym rodzajem teatru w pustej przestrzeni pracowni, gdzie reżyserem jest artysta, a aktorem materia. To właśnie między nimi toczy się nieustanny dyskurs.