Stefan Borzęcki urodził się w 1930 roku w Sromowcach Niżnych. Studia w latach 1955–1961 w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Stanisława Popławskiego oraz prof. Józefa Dutkiewicza. Dyplom w 1961 roku. Przez wiele lat prowadził dyplomującą pracownię rzeźby w krakowskiej ASP.  W 1992 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Na macierzystym wydziale pełnił szereg funkcji: dziekana Wydziału Rzeźby (1972–1978, 1988–1991), prorektora Akademii Sztuk Pięknych (1978–1980). Rzeźby Stefana Borzęckiego były prezentowane na licznych wystawach indywidualnych, zbiorowych w kraju i za granicą, m.in. w Berlinie, Bonn, Budapeszcie, Florencji, Oslo, Moskwie, Rzymie, Wiedniu. Wielokrotny laureat nagród i wyróżnień, m.in. nagrody I stopnia Ministra Kultury i Sztuki za wybitne osiągnięcia pedagogiczne i artystyczne w 1982, 1991 i 1999, nagrody artystycznej Miasta Krakowa za wybitne osiągnięcia w dziedzinie rzeźby w 1986. Otrzymał liczne odznaczenia państwowe: Srebrny Krzyż Zasługi (1969), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1985) oraz Medal Edukacji Narodowej (1993). Prace Stefana Borzęckiego znajdują się w zbiorach muzealnych, galeriach i licznych zbiorach prywatnych w kraju i za granicą, m.in.: w Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Medalierstwa we Wrocławiu, Muzeum Lenina w Krakowie, Galerii Rzeźby Związku Artystów Rzeźbiarzy w Warszawie, Galerii Rzeźby Plenerowej – Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, zbiorach Urzędu Miasta Krakowa, zbiorach Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz w zbiorach prywatnych w Polsce i za granicą.