Jerzy Bandura urodził się w 1915 roku w Chabówce, zmarł w 1987 roku w Krakowie. W latach 1933–1939 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie rzeźbę w pracowni prof. Xawerego Dunikowskiego oraz grafikę w pracowni prof. Andrzeja Jurkiewicza. W 1945 roku uczył rzeźby w Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie. W latach 1946–1986 związany pracą pedagogiczną z Akademią Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1957 roku otrzymał tytuł profesora. Kierownik Katedry Rzeźby, dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Rzeźby. Specjalizował się w rzeźbie monumentalnej oraz w medalierstwie. Brał udział w konkursach na pomniki, z których kilka zrealizował, m.in. Pomnik Adama Mickiewicza w Nowym Sączu, pomnik Mikołaja Kopernika w Chorzowie, pomnik na Polach Grunwaldzkich, Pomnik Tragedii Skalbmierskiej, fryz gmachu Teatru i Opery w Łodzi. Ponadto zajmował się malarstwem ściennym, sztalugowym i drzeworytem. Komponował witraże i mozaiki. Był członkiem grupy Dziewięciu Grafików. Za twórczość artystyczną oraz za pracę pedagogiczną uzyskał wysokie odznaczenia i nagrody, m.in. Nagrodę Miasta Krakowa, Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki.