Xawery Dunikowski

Xawery Dunikowski urodził się w 1875 roku w Krakowie, zmarł w 1964 w Warszawie. W latach 1896–1903 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u rzeźbiarzy: Alfreda Dauna i Konstantego Laszczki. Po studiach nauczał rzeźby w Szkole Sztuk Plastycznych Warszawie (w tym okresie odbywał liczne podróże na Bliski Wschód, do Egiptu, Włoch i Francji), następnie przebywał w Krakowie, Londynie i Paryżu. W 1922 roku wrócił do Polski, gdzie objął katedrę rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Po wybuchu wojny i aresztowaniu w 1940 roku był więźniem obozu w Auschwitz. W latach 1945–1955 ponownie kierował katedrą rzeźby na krakowskiej ASP, a w 1955 na stałe przeniósł się do Warszawy. W 1959 został profesorem i kierownikiem katedry rzeźby w Państwowej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Otrzymał wiele prestiżowych nagród, wyróżnień i odznaczeń państwowych. Wykonał setki rzeźb, które przyniosły mu uznanie i międzynarodową sławę. Autor portretów, autoportretów, cykli tematycznych np. Głowy Wawelskie, Kobiety Brzemienne, oraz pomników, m.in. prezydenta Józefa Dietla w Krakowie (1936), Czynu Powstańczego na Górze św. Anny (1946–1955). W 1956 roku w pałacu Królikarni w Warszawie otwarto muzeum jego imienia. Obecnie Muzeum Rzeźby im. Ksawerego Dunikowskiego – oddział Muzeum Narodowego w Warszawie.

back to top