26 luty 2019, godz. 19.00
Aula, pl. Jana Matejki 13

W ramach „Roku Kobiet z ASP” planujemy co miesiąc zapraszać jedną artystkę, aby ta opowiedziała o swojej twórczości. Na pierwsze spotkanie z cyklu „100 artystek na 100” zaprosiliśmy Zuzannę Janin. Na tydzień przed spotkaniem w każdym budynku akademii pojawi się pudełko, do którego będzie można wrzucać pytania skierowane do artystki. Na wybrane pytania Zuzanna Janin odpowie pod koniec spotkania. Zapraszamy!
Spotkanie jest otwarte dla wszystkich, którzy chcą wziąć w nim udział.

Zuzanna Janin – (ur. 1961) artystka sztuk wizualnych, zajmuje się rzeźbą, instalacją, filmem, wideo, fotografią, akcjami i działaniami performatywnymi. Należy do grona najważniejszych przedstawicielek sztuki polskiej po 1989 roku. Brała udział m.in. w Biennale w Istambule (1992), Biennale w Sydney (1993) Sonsbeek’93 (1993), Biennale w Liverpool (1998), FOKUS Łódź Biennale (2010), a także w 54 Biennale Sztuki w Wenecji w prezentacji Rumunii (2011), Alternativa 6, Gdańsk (2016), Open City Lublin (2017). Córka Marii Anto, znanej w Polsce i na świecie wybitnej malarki surrealistki. Wnuczka Józefiny Egiersdorff, jednej z pierwszych studentek filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Prawnuczka Natalii Rosińskiej, założycielki szkoły polskiej dla kobiet w Warszawie w 1900 roku. Wcieliła się w nią w filmie Marty Dzido i Piotra Śliwowskiego „Siłaczki”. Inicjatorka niezależnego miejsca sztuki lokal 30 w Warszawie, prowadzonego przez Agnieszkę Rayzacher i jej współpracowników. Twórczyni stowarzyszenia Surwiwalki, niosącego wsparcie kobietom, które przetrwały przemoc domową. Prezeska fundacji Miejsce Sztuki, pomysłodawczyni nagrody artystycznej imienia Marii Anto i Elsy Freytag.

Jej sztuka w bezkompromisowy sposób dotyka najbardziej osobistych przeżyć. Jak mówi sama Janin, są to tematy graniczne, a sednem jej metody jest „pokazywać rzeczy niepokazane, uczucia nieopisane”. Siłą napędową jest dla artystki jej cierpienie, które w sztuce przetwarza na zyski. Jednocześnie stawia pytania o miejsce kobiet w świecie – wymazywanych z historii, niereprezentowanych w instytucjach, o wciąż mało obecną kobiecą perspektywę w szeroko rozumianej kulturze. Upomina się o przestrzeń dla kobiet w sztuce, która pomieściłaby ich wrażliwość i sposób przeżywania świata, i stanowiłaby jedynie ich jednowymiarowego wizerunku, podyktowanego męskim spojrzeniem. Milczenie nie jest złotem, „milczenie jest złomem” mówi nam artystka.

Organizatorki
– Rok Kobiet z ASP
Wsparcie finansowe:
– J. M. Rektor ASP w Krakowie prof. St. Tabisz
– Samorząd Doktorantów